Από δύο γίναμε τρεις

Από δύο γίναμε τρεις

 Ένα σημαντικό κομμάτι στην πορεία της ζωής του ζευγαριού είναι η απόκτηση παιδιού. Ένα παιδί έρχεται στον κόσμο ως η συνέχεια της ιστορίας τους και από άνδρας και γυναίκα μεταμορφώνονται σε γονείς και δημιουργείται οικογένεια. Η μετάβαση αυτή σηματοδοτείται μέσα από αλλαγές ως προς την εργασία, τον χώρο διαμονής, τις κοινωνικές σχέσεις του ζευγαριού έτσι ώστε να μπορούν ως γονείς να ανταποκριθούν.  

Σε αυτήν την αλλαγή τα ζευγάρια ξαναζωντανεύουν ασυνείδητα και ο καθένας με τον δικό του τρόπο τους παραδοσιακούς ρόλους, τους οποίους βίωσαν στην οικογένειες καταγωγής τους. Βασική προϋπόθεση είναι το ζευγάρι να μπορεί να οριοθετηθεί  απέναντι στους δικούς του γονείς για να μπορεί να πλεύσει στα δικά του νερά και να συμφωνήσουν αμφότεροι  για το δικό τους οικογενειακό ρολό. Στο σημείο αυτό μπορεί το ζευγάρι να συζητήσει για τους νέους τους ρόλους, τις δυσκολίες και τα πιθανά σενάρια επίλυσης των θεμάτων που τους απασχολούν. Έτσι για παράδειγμα για μια γυναίκα μπορεί να είναι σημαντικό να μην αφήσει την εργασία της για να μπορεί να κρατήσει την ψυχική της ισορροπία. Ακόμη μπορεί μια κοπέλα να αφήσει την εργασία της αν πραγματικά υπάρχει σοβαρή δυσκολία να ανταποκριθεί ως μητέρα.

Αδιαμφισβήτητα με τον ερχομό του παιδιού αλλάζει η ισορροπία στο ζευγάρι. Ένα σημαντικό κομμάτι δυσκολίας είναι ότι η διατήρηση στη σχέσης στο νέο ζευγάρι με την απόκτηση παιδιού. Το παιδί είναι που χρειάζεται τη μεγαλύτερη προσοχή Συχνά υπάρχει μια παραμέληση της σχέσης στην οποία τα ζευγάρια δεν βρίσκουν χρόνο για το  «μαζί» και μακροχρόνια αυτό οδηγεί σε εντάσεις ή εξωσυζυγικές σχέσεις. Το ζευγάρι είναι καλό να διευθετήσει τον χρόνο του για να συνεχίσει να καλλιεργεί έστω και περιορισμένα τη σχέση του μέχρι το παιδάκι να αρχίσει να μεγαλώνει.

Επίσης εκτός από ζευγάρι είναι ταυτόχρονα γυναίκα και άντρας, οι οποίοι καλούνται να φροντίσουν τους εαυτούς τους. Συνήθως υπάρχει μια δυσκολία από πλευράς μητέρας να ζητήσει βοήθεια είτε για να ξεκουραστεί είτε για να κάνει κάτι το οποίο θα την βοηθήσει να νιώσει όμορφα. 

Αφού αναφερόμαστε σε νέους γονείς ας αναφερθούμε και στην  επικοινωνία με το μικρό μωρό. Το βρέφος επικοινωνεί με το κλάμα με σκοπό να εκφράσει τις ανάγκες του. Τα άτομα που μεγαλώνουν το βρέφος είναι βασικό να μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του. Ένα κλάμα μπορεί να σημαίνει ότι το παιδί πεινάει, νυστάζει, λερώνεται, κρυώνει κλπ. Είναι σημαντικό να μπορούν να μάθουν ι γονείς την αιτία που κλαίει το παιδί. Αποτελεί παγίδα το στερεότυπο «άστο να κλαίει και θα μάθει»! Για κάθε αναπτυξιακό στάδιο και ανάλογα με τον τρόπο που θα ανταποκριθεί ο γονιός θα αναπτύξει το παιδί ένα θετικό ή ένα αρνητικό χαρακτηριστικό. Έτσι όταν το παιδί κλαίει το πρόσωπο φροντίδας πρέπει να ανταποκρίνεται. Με αυτόν τον τρόπο το παιδί αποκτά εμπιστοσύνη. Σκεφτείτε όταν κάποιος ξεκινάει τη ζωή του και νιώθει από την αρχή ότι τα αιτήματα του ακούγονται. Αποκτά εμπιστοσύνη. Έτσι μεγαλώνοντας το παιδί θα νιώθει τον ασφαλή δεσμό όταν για παράδειγμα η μητέρα θα το πάει στον παιδικό σταθμό και του πει ότι θα πάω δουλειά και θα επιστρέψω.

Η απόκτηση παιδιού είναι  συνυφασμένη με μια σειρά αλλαγών τόσο σε προσωπικό όσο και στη σχέση του ζευγαριού και πλέον της οικογένειας. Τα τρία επίπεδα άτομο, ζευγάρι, παιδί χρειάζονται φροντίδα και επικοινωνία για να μπορούν να λειτουργούν σε ένα σύστημα αρμονίας και εμπιστοσύνης. 

Κατερίνα Μιχαήλ

Συστημική Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια, Συμβουλευτική Ζευγαριών, Κοινωνιολόγος, EFTA / ECP

Συνεργάτης Συστημικού Ινστιτούτου Κύπρου